Aardig volk in Valladolid
Door: Marijke, Jacob Jan en Remon
Blijf op de hoogte en volg Marijke of Jacob Jan
08 Juli 2009 | Spanje, Valladolid
Zo, wij gingen op pad! Tom Tom instellen, ¨Tolwegen vermijden? Ja/Nee¨ Snel lezen en ja drukken...
Louis en Diego uitzwaaien en rijden maar.
Nadat we de ring van Madrid verlaten hadden werd het wel erg heuvelachtig en verlaten. De wegen gingen dwars door de dorpen en de haarspeldbochten waren niet meer te tellen. Dus wij nogmaals maar de route instellen...
¨Tolwegen vermijden? Ja/Nee¨ Goed lezen en nee drukken...
Ondertussen onze nieuwe nummers luisteren van een een of andere verzamel cover CD en Los del Rio (Macarena).
Rond 18.00uur waren we bij het Hotel en de kamer ziet er goed uit! Alles zit erin, Airco Kluis en een volle minibar met producten van €3,50 per stuk (afblijven dus).
Toen maar de televisie aan, waar we eerst de taal moesten selecteren. Marijke koos voor Noors, en dat valt niet goed te lezen. Na een harde reset kon de taal opnieuw worden ingesteld gelukkig maar.
Het uitzicht van onze kamer is een grote gele M van Mc Donalds, en aangezien we nog moesten eten moesten we daar maar heen. Bij de bestelling van onze maaltijd mocht blijken dat we ook bier konden bestellen! Prima ! Daarna hebben we nog een Mc Flurry Magnum en Oreo, smaken die in Nederland (nog) niet te vinden zijn.
Na onze bijzondere maaltijd zijn we doorgegaan naar het zwembad van het hotel. Helaas was deze al helemaal in de schaduw van het gebouw, dus was het niet heel aangenaam om in het water te gaan. We raakten aan de praat met een man uit de buurt, genaamd Pablo. Om misverstande te voorkomen noemen wij deze man meneer Pablo. Hij werkt in heel Europa om het gebied waar wij nu zitten te promoten. Wat een toeval! Dus wij hebben hem om wat adviezen gevraagd, aangezien onze vrienden veelal moeten werken deze week. Meneer Pablo heeft ons veel informatie gegeven, en vertelde ons dat als wij er de dag erna weer zouden zijn, hij wel wat folders aan ons zou kunnen geven.Dat was afgesproken.
´s Avonds zijn we gaan lopen in de richting van het hoofdplein van de stad, genaamd Plaza Mayor. Na een hele omweg (van anderhalf uur in plaats van een half uur) zijn we aangekomen op de plaats van bestemming. Wow! Er was eigenlijk helemaal niets te beleven... Wat wil je ook, op maandagavond. Toch maar een biertje gedaan bij een terrasje. De ober sprak geen woord engels, maar 3 bier konden we nog wel voor hem vertalen. Na het biertje kregen Remon en Marijke een beetje trek. we probeerden dit met handen en voeten duidelijk te maken aan de ober. Hij gaf aan dat zijn keuken gesloten was. Maar hij wilde ons nog wel een andere plek aanwijzen. Dus Jacob Jan liep met hem mee. Even later kwamen ze terug zonder iets te hebben gevonden. Maar de over gaf niet op en vroeg een ander van het personeel (die ook geen engels sprak). Weer was Jacob Jan een tijdje weg, maar ook weer zonder resultaat. Maar nog was de ober niet tevreden. Hij liep naar het cafe naast de zijne en vroeg of zij misschien iets voor ons hadden. En ja hoor! Daar konden Marijke en Remon iets eten! Geweldig! Wat een doorzettingsvermogen van die ober haha. Op het einde van de avond zijn we nog op de foto gegaan met de man, echt prachtig. Terug naar het hotel hebben we een taxi gepakt. Dit ging prima.
DINSDAG
Dinsdag morgen zijn we naar een warenhuis gegaan om ontbijt te kopen. We hebben alle verdiepingen gezien! Remon heeft een shirt gekocht van Real Valladolid. (waarvoor er weer met man en macht werd geprobeerd om ons te geven waar we om vroegen) Uiteindelijk bleek de supermarkt op -1 te zitten. we hebben brood, vlees en drinken gekocht. Toen moesten we nog een goed mes en een kaasschaaf (voor onze eigen kaas). Na lang zoeken en weer met hulp van 2 (!) meiden die daar werkten, hebben we kunnen vinden waar we naar zochten. Na ons ontbijt zijn we naar het strandje van Valladolid gegaan. Jacob Jan heeft zijn benen verbrand, en Marijke was in de schaduw gaan zitten. We hebben daarna nog een duik in het Hotel-zwembad genomen. Rond etenstijd was Meneer Pablo nog niet bij het zwembad, dus zochten we iemand die aan hem door kon geven dat wij al onderweg waren naar het restaurant dat hij ons had aanbevolen. Op dat moment kwam hij net aanlopen met 3 tasjes in zijn handen. We kregen alledrie een tasje met een Polo-shirt van de regio, een dvd en een aantal kaarten van de verschillende steden in de regio. Echt te veel! We gingen even met hem aan een tafeltje zitten en vertelden hem dat we net weg wilden gaan. Maar goed dat we hem tegen kwamen want hij vertelde dat dat restaurant waarschijnlijk nog niet open zou zijn. Hij belde voor ons met de eigenaar en heeft dingen opgeschreven die we zouden moeten proeven, omdat dat dan uit deze regio zou komen.
Rond 20.00 uur zijn we gaan rijden naar het restaurant. Het zag er heel leuk uit, het was gebouwd in een grot en niet iets dat een toerist zomaar zou vinden. we kwamen binnen, maakten duidelijk dat we ´de nederlanders´ waren en we werden naar een tafeltje verwezen. Daar hebben we heel wat rare dingen gegeten wat typisch uit deze streek was. Meneer Pablo heeft ons wat geadviseerd en dat op een blaadje geschreven, en dit lieten we zien aan de eigenaar zodat die wist wat hij ons moest geven. Eerst kregen we een broodje waar je een koe mee dood kon gooien zo hard, met vieze kaas en iberische ham (duur, maar wel lekker) en rose (daar heeft zelfs remon van gedronken, met tegenzin) en water. daarna kwam de ober met een salade in een vieze dressing, de spaanse omelet, en iets wat er vies uitzag en waar bloed van een varken in zou zitten, maar dat was nog best lekker. We dachten dat we klaar waren, want we zaten al aardig vol, maar toen kwam de ober met nog een bord met patat en pepers en lamspootjes die ook niet zo lekker waren.Toen hebben we de ober maar duidelijk gemaakt dat we vol zaten, omdat we bang waren dat we nog meer zouden krijgen. Als toetje kregen we 6 kleine magnum bonbonsijsjes en een bladerdeegroomhapje. Nog een espresso toe en we waren helemaal vol(daan). Hierna vertrokken we weer terug naar het hotel waar we nog een paar biertjes gedaan hebben met Alberto, de barman.
WOENSDAG
Vandaag was het weer tijd voor het ontbijt. Dit keer wisten we meteen dat we naar -1 moesten. We hebben ontbeten en zijn ´s middags achter de computer gaan zitten.
Groetjes Remon, Jacob Jan en Marijke
-
08 Juli 2009 - 18:31
Angela:
Ik hoop dat het weer daar bij jullie wat beter is dan hier. Het is hier aardig fris. Wat jullie beleven klink heel erg leuk. Maak ook maar wat mooie foto's.
Geniet verder maar de typische Spaanse dingen.
Groetjes -
09 Juli 2009 - 07:50
Karin:
Wat zullen jullie weer lekker eten als jullie thuis zijn. Moet er voor Remon al ruimte worden gemaakt voor al zijn t-shirts die hij gekocht heeft? Houden jullie in de koffer ook nog wat ruimte om nog wat mooi weer mee terug te nemen? Hier werd het steeds minder nadat jullie weg zijn gegaan. -
09 Juli 2009 - 12:23
Johan:
Wat een verhaal maar heel leuk om te lezen.
groeten uit het natte nederland -
09 Juli 2009 - 19:38
Oma Van Dam:
Het verhaal is weer gelezen We blijven zo mooi op de hoogte Maar ik vind het handiger als ik de mensen kan ver staan Maar ik vind het knap dat jullie je eigen daar zo redden Verder hoor ik wel weer Groetjes Opa en oma.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley