Cuba - dag 7 t/m 12

Dag 7 - 28 mei - Casa Mario in Cienfuegos
Vandaag mooi rustig aan opgestart, JJ heeft nog een duik genomen en Marijke het verslag afgemaakt. Vervolgens wifi gekocht bij het hotel om het verslag online te zetten. Rond het middaguur zijn we vertrokken naar de volgende bestemming: Cienfuegos. We hadden besloten ons niet ongerust te maken en opnieuw het beste er van te maken met het zoeken naar de casa. Deze keer wat beter gelukt. De casa van Mario was ruim en netjes. Op de vraag of hij nog een goed restaurant wist om te eten, belde hij zijn vrouw of wij misschien bij de casa konden eten. Perfect! We mochten kiezen uit kip of varkensvlees. Heel veelzijdig is het hier in Cuba dan ook niet, dit is namelijk ook de keuze die je vaak hebt in restaurants (aangezien wij niet zulke visliefhebbers zijn en rundvlees maar beperkt wordt aangeboden). Vervolgens lopend de stad in. We merkten dat Cienfuegos een rijkere stad was, er was een nette winkelstraat en veel (voor Cubanen) luxe artikelen. Het centrale plein van de stad had vele mooie koloniale gebouwen welke de vervallen woningen en gebouwen erachter overschaduwden. We hebben een handgemaakte souvenir gekocht en zaten op een bankje iets te drinken toen er een Russische toerist naar ons toe kwam met de vraag of dit alles was wat in Cienfuegos te zien was. We vertelden hem wat we wisten en raakten aan de praat over onze reizen door Cuba. Zijn naam was David, hij reist in zijn eentje door Cuba met openbaar vervoer en zou de dag erna naar Trinidad gaan. We nodigden hem uit om met ons mee te rijden. Dit vond hij een goed idee en spraken half 11 af bij onze casa.
Terug naar de casa, we kregen een heerlijke maaltijd van de vrouw van Mario aangeboden. Anders dan bij Norma, wilde hij ons graag onze privacy geven en liep hij steeds weg. Wij houden wel van gezelligheid dus hielden hem een beetje aan de praat. Er was een kleine taalbarrière maar met pen en papier en foto’s kwamen we een heel eind. Mario was erg geïnteresseerd in het werk van Jacob Jan, hij vond alles mooi. Pas om 23:00 uur waren we klaar om de stad weer in te gaan. We hebben (zoals veel Cubanen doen) een biertje genaamd Presidente gekocht en zijn op het muurtje aan de Malecon (straat aan zee) gaan zitten. Mooi mensen kijken, we zaten heerlijk. Rond 1:00 uur liepen we weer terug naar de casa.


Dag 8 - 29 mei - Dansen op de trappen van Trinidad
De ochtend weer begonnen met een nieuwe ervaring: douchen met een elektrisch verwarmd water. Niets mis mee, prima douche en de stroomdraadjes natuurlijk niet aanraken tijdens het douchen. Daarna volgde het ontbijt, weer door de vrouw van Mario gemaakt. Na het ontbijt lieten wij aan Mario de film zien van onze eerste week in Cuba (sorry, uploaden gaat hier echt niet, dus deze komt voor jullie nog!) Na de eerste paar seconden zei Mario: stop, stop! en liep naar het kamertje waar zijn vrouw zat. Die moest ook meekijken, geweldig. Ze vonden de film prachtig. Even later stond David voor de deur en zijn we vertrokken naar Trinidad. David wilde nog langs een plaats waar roze flamingo’s zouden zitten, maar daar aangekomen hoorden we dat het 10 CUC kostte. Dit hebben we dus niet gedaan. Trinidad is een stad die op de werelderfgoedlijst staat, dus in de binnenstad geen auto’s en geen asfalt, maar keien. De gaten zitten er evengoed wel in, want af en toe mist er een kei. Aangekomen bij de casa deed de buurman de deur voor ons open, de eigenaresse was nog aan het werk. De casa was prachtig, we hadden een mooi balkon onder een avocadoboom en de kamer had een goede airco, het bed een goed matras en er was zelfs een thermostaatkraan. We hebben een rondje gelopen in Trinidad. Echt een leuk stadje en overal hoor je muziek. Uiteindelijk in een Beatles bar een tijdje gezeten met een man (contrarevolutionist) die erg van praten hield en gek was van de oude (Nederlandse) NZH bussen die hier rondrijden. Hij had verschillende tips voor Santiago de Cuba en liet ons een restaurant zien waar wij konden eten in Trinidad. Uiteindelijk terug bij de casa, hebben wij een tip gekregen van een restaurant om de hoek, met live Cubaanse muziek. Hier hebben we uiteindelijk gegeten, het was echt een super ervaring en ook nog een erg lekker eten. Later die avond zijn we de stad nog verder in gelopen. Er was een plein met een enorme trap en bovenaan die trap was het een groot (dans)feest. Iedereen stond te dansen en wij natuurlijk ook. We hebben nog een cocktail toe gedaan en zijn vervolgens terug naar de casa gegaan.


Dag 9 - 30 mei - de Rambo tour naar Sancti Spiritus
We hebben heerlijk geslapen. Gistermiddag een excursie (‘Rambo tour’) naar het natuurgebied Topes de Collantes geregeld, dus vandaag moesten we weer op tijd op pad. De tour begon in een oude Russische legertruck, waarmee we een flink stuk de bergen in trokken met steile wegen omhoog en nog steiler naar beneden. We stopten bij een uitkijkpunt. Het uitzicht was prachtig! De legertruck reed verder en we stopten bij een koffieboertje. Hier konden we ‘een van de beste koffies van Cuba’ kopen. Wij hadden bij ons ontbijt net al koffie gehad en dit was op zich ook ‘een van de beste koffies van Cuba’, dus hebben hier niets gekocht. Daarna door naar het bos om de wandeltour te starten richting een van de watervallen van het gebied. De tocht ging bergafwaarts, dit ging ons gemakkelijk af. We liepen langs een grot, meerdere watervallen en vele verschillende bomen en planten. Uiteindelijk stopten we bij een klein meertje met een waterval om daar even af te koelen en te zwemmen. Een beetje fris, maar heerlijk verkoelend. Daarna doorgelopen naar een soort camping met restaurant waar wij de lunch geserveerd kregen. Het was goed voor elkaar en ook gezellig met andere toeristen, we wisselden ervaringen uit. Na de lunch bracht de legertruck ons weer terug naar Trinidad. We kregen nog even een flinke bui onderweg! Dit was eigenlijk het meest ‘Rambo’ aan de hele tour. Met zoveel regen voelden wij ons met onze Engelse nieuwe vrienden weer een beetje thuis. Rond 17:30, terug in Trinidad, snel de spullen en de auto gepakt om naar de volgende casa in Sancti Spiritus te rijden. Met Santa Clara nog in het achterhoofd, een beetje spannend of we dit voor het donker zouden redden. Na een kleine 2 uur rijden aangekomen in Sancti Spiritus. Hier zijn de straten bewust onregelmatig gemaakt om de piraten te laten verdwalen. Na een aantal rondjes rijden en meerdere mensen gevraagd te hebben, kwamen we op de plaats van bestemming, midden in het centrum: Hostal Doña Baby. De kamer was iets minder mooi dan we gewend waren. Gelukkig was het maar voor 1 nachtje. We hebben in de stad gegeten, er waren vele restaurants dicht omdat het maandag was. Maar het was wel erg lekker. Daarna in de casa het veel te zachte matras van de (zelfgemaakte) boxspring gehaald en gaan slapen.


Dag 10 - 31 mei - Over de terracottabrug naar Camagüey
De volgende dag kwam Baby om 8:30 het ontbijt brengen. We hebben het bed in oude staat teruggebracht en gingen lopend nog even de stad in om geld te wisselen. Daar kwamen wij onze Friese vrienden weer tegen en we wisselden onze nieuwe ervaringen weer uit. We hebben samen op een terrasje gezeten bij de terracottabrug van Sancti Spiritus, hebben geld gewisseld en vertrokken uiteindelijk pas om 13:00 uur richting de volgende stad: Camagüey. Onderweg hadden we een weer een tropische regenbui, de ruitenwissers konden het geweld niet aan, dus we zijn even gestopt. Toen de regen iets minder werd, zijn we verder gereden. We hebben onderweg nog 2 schoolmeisjes van een liftershalte naar hun woonplaats meegenomen. Rond 16:30 kwamen we aan in Camagüey. Omdat we hier wederom geen kaart van de stad hadden vroegen we aan wat mensen op straat of zij ons de weg konden wijzen. Het was nogal ingewikkeld zei de jongen, ook Camagëy heeft de ingewikkelde straatjes in verband met de piraten van vroeger. De jongen stelde voor om even voor te rijden met de motor. Perfect dachten wij, hij zal hier waarschijnlijk wel een fooitje voor willen hebben, maar dan zijn we in ieder geval snel bij onze casa. Door de hele stad gereden, het was inderdaad een ingewikkelde route, kwamen we uit bij een casa. De man kwam naar ons toe, maar dit was niet de casa waar wij heen moesten! De jongen keek nog eens naar het briefje met het adres, o nee, hij had het verkeerd gezien. Ja ja, dachten wij, hij wilde ons gewoon naar een andere casa brengen. Hij reed weer vooruit naar de juiste casa. Daar aangekomen wilden wij hem 1 CUC geven voor de moeite. Maar nee, meneer wilde maar liefst 10 CUC hebben! Hier gingen wij niet mee akkoord en wij gaven aan dat wij best wel 2 CUC wilden geven, maar niet meer. We wilden naar binnen gaan, maar de jongen bleef maar staan en JJ kreeg ruzie met hem. We vroegen onze casa om hulp, maar hij gaf aan dat hij er niet zoveel aan kon doen helaas. Bang voor onze autobanden hebben we toch maar de 10 CUC betaald. Niet zo’n lekker begin van de ontmoeting met Camagüey. De casa was overigens super groot. Er was een grote tuin met een poolbiljart en meerdere mogelijkheden om te relaxen. We hebben even een potje gepoold. Helaas was Marijke ondertussen behoorlijk misselijk geworden, waarschijnlijk iets verkeerd gegeten/gedronken, dus ging zij naar bed en heeft het diner bij de casa overgeslagen. JJ heeft zich die avond bezig gehouden met het bellen over Santiago de Cuba, onze volgende bestemming. Op onze lijst was het adres van de casa namelijk nog niet bekend. We dachten de TUI van Cuba te bellen, maar kregen uiteindelijk iemand aan de lijn die toevallig een casa in Santiago de Cuba had. JJ heeft deze voor de zekerheid gereserveerd, dan hadden we in ieder geval iets. TUI zou ons mogelijk die ochtend er na nog terugbellen over onze casa in Santiago de Cuba.


Dag 11 - 1 juni - Logeren bij opa en oma in Santiago de Cuba
De volgende ochtend vroeg er uit. De reis naar Santiago de Cuba was namelijk zo’n 350 km en met de wegen van hier kun je daar gerust een dag voor uit trekken. Marijke voelde zich gelukkig alweer beter. Om 8:15 vertrokken we vanuit Camagüey. De reis verliep voorspoedig, weer vele paard en wagens, fietsers en vrachtwagens vol mensen. Daarnaast ook veel gieren, (zwerf)honden, lifters en verkopers langs de weg. Onderweg onze Friese vrienden weer tegengekomen, zij vertelden in welk hotel zij zaten en wij besloten om met ze mee te gaan om dit hotel om hulp te vragen voor onze casa. Rond 15:30 kwamen wij aan bij het Melia hotel. Ze wilden ons gelukkig graag helpen en belden er op los. Het leek nogal ingewikkeld allemaal, maar uiteindelijk kwamen zij met een adres van Casa Sandra, vlakbij het hotel. Een man met zwarte kleding zou ons wel even opwachten aan de weg. We reden die kant op en inderdaad stond er een man met zwarte kleding enthousiast te zwaaien en gebaarde naar de flink begroeide oprit. We mochten de auto veilig achter het huis onder de overkapping zetten, perfect! De man (Octavio) en vrouw voelden als een soort opa en oma. Ze woonden met 1 dochter, 2 kleindochters en 2 honden in een echt opa en oma huis met schommelstoelen en oude kastjes. Opa en oma lieten ons enthousiast de kamer zien. De kamer was weer erg groot. Eigenlijk te groot, want de airco kon de vochtige warmte van dit gebied niet helemaal aan. Grappig was om te zien hoe graag ze beiden aan ons wilden vertellen wat ze allemaal hadden, ze lieten elkaar niet uitpraten, wat een enthousiasme. JJ praatte nog even met Octavio en Marijke genoot even van de airco in de kamer. De airco in de auto was na 6 uur rijden ook niet meer optimaal. Na iets van een uurtje kwam er weer een tropische regenbui over, met onweer deze keer. Het was zo’n heftige klap dat Octavio ons vroeg alle stekkers even uit het stopcontact te halen (ook geen airco meer dus). Rond 21:00 gingen we lopend richting een restaurantje om iets te eten. Na het eten zijn wij nog even het eerder genoemde hotel in gegaan om van het uitzicht te genieten op het panoramadek, Prachtig, Santiago de Cuba by night! Daarna terug naar de casa, nog even verslag gedaan bij Octavio en naar bed.


Dag 12 - 2 juni - Santiago de Cuba, weer drukte en drukkend weer
Deze dag moesten wij voor 8:30 ontbijten, omdat de muggenbestrijding vanuit de overheid bij onze casa zou komen. Toen de man in uniform aankwam vroeg Octavio echter, of het even later kon, omdat hij gasten had. Dit kon, ze gingen eerst de rest van de straat doen. Dus we hadden nog tijd om onze film aan Octavio te laten zien. Ook hij vond het erg leuk om te zien. Daarna naar de stad. Al snel kwam er iemand aangelopen die ons een taxi aanbood. Octavio had gezegd, dat een taxi naar de stad maximaal 3 CUC mocht kosten. Dit was dan ook de prijs. In de stad aangekomen hebben we een wandelroute gedaan uit een boekje van ons. Weer veel koloniale gebouwen en vooral heel veel irritante verkopers, jineteros heten ze hier. We zetten 2 stappen of de volgende taxi, sigaar, stadswandeling of restaurant werd je alweer aangeboden. Eigenlijk waren we een beetje klaar met die gasten, maar gewoonweg negeren is erg lastig. We zijn naar het rummuseum van de Santiago de Cuba Rum geweest en nog naar een kathedraal midden in de stad. Hier was het heerlijk rustig en aardig koel. Toen we verder liepen kwamen we nog langs een houtbewerker, we mochten even binnen kijken, leuk! Rond 12:00 uur hadden we het wel gehad, het was erg warm (hoge luchtvochtigheid hier) en zaten met ons hoofd al in het zwembad van het Melia hotel. We hebben zelf een taxichauffeur uitgezocht en hebben ons voor 3 CUC weer terug laten rijden naar de casa. Even met Octavio gezeten. We hadden nog borrelnoten mee, dus deze ook laten proeven. Lekker voor bij een biertje zei hij. Haha klopt. Rond 15:00 liepen we richting het hotel. We hebben er eerst nog even geluncht en vervolgens lekker gezwommen. Onze Friese vrienden waren daar ook weer. We hebben samen met hen een paar cocktails gedronken en kwamen er achter dat de wereld klein is, zij kennen een aantal mensen die wij ook kennen! Heel toevallig. We hebben samen pizza gegeten en zijn vervolgens terug naar onze casa gegaan. Hier met Octavio gesproken over het all-in resort waar we de volgende dag heen zouden gaan. Octavio werd enthousiast: Kirenia, de manager van dit resort is een goede vriendin van de familie. Hij zou het resort nog wel even bellen om te vertellen dat wij er aan kwamen. Die avond was de manager niet meer aanwezig, maar hij zou het de volgende ochtend nog wel even proberen.